Kto przeszkadza najbardziej?

Ostatnio w sieci krąży coś takiego.
Szokujące dla mnie, użycie w cywilizowanym świecie takiego oto określenia
w stosunku do dziecka. Ale nie tylko.
Jeszcze bardziej szokujący jest fakt, iż większość internautów nie widzi w
tym nic złego – przeciwnie! Wielu uważa, że coś takiego powinno być
stosowane w samolotach, restauracjach i innych miejscach użytku publicznego.
Kiedy pojawi się naklejka „Strefa Wolna od Bachora”? Pewnie niebawem.
Odnoszę wrażenie, że większość z nas została wyprodukowana w fabrykach,
jako osobniki dorosłe. Odnoszę również wrażenie, że większość z nich,
wyklucza posiadanie potomstwa w przyszłości, co samo w sobie nie jest
naganne,  a w niektórych przypadkach mocno usprawiedliwione.
Tymczasem, od około 87 roku ubiegłego stulecia, obserwujemy wzrost
nadpobudliwości i agresji u dzieci, przypadków ADHD, autyzmu,
zespołu Aspergera.
Może należało by się raczej zastanowić nad przyczyną tego zjawiska,
zamiast starać się wyeliminować dzieci z życia publicznego.

Nie tylko dzieci przeszkadzają społeczeństwu.
Ostatnio w sieci pojawił się list młodego człowieka, który apeluje do
emerytów o pozostanie w domach w godzinach szczytu.

„Dzień dobry, jestem uczniem szkoły średniej, który w wakacje
postanowił pójść do pracy na całe dwa miesiące, nie mieszkam
w Warszawie lecz miejscowości nieopodal niej” – zaczyna list nasz
Czytelnik.

„Do pracy dojeżdżam ponad 2 godziny przejeżdżając praktycznie
przez całą Warszawę co stanowi nie lada wyzwaniem, list kieruje
głównie do osób starszych, które jeżdżą komunikacją w godzinach
szczytu.

Proszę państwa jeżeli widzicie osobę młodszą która siedzi w autobusie
czy tramwaju a obok stoi osoba starsza to proszę sobie darować mówienie
na głos „brak wychowania u tych młodych w dzisiejszych czasach”.
Jeżeli mają Państwo ochotę posiedzieć to proszę nie jeździć w godzinach
szczytu tylko pomiędzy nimi.
Przypomnę że to oni pracują na Państwa emerytury więc proszę też o
wyrozumiałość. Nie wiem skąd u starszych osób pojawił się sposób
myślenia, że mają pierwszeństwo w komunikacji miejskiej oraz chamskie
(bo inaczej się nie da się tego opisać) komentowanie osób które im
nie ustępują.

Ja, osobiście wole ustąpić miejsce matce z dzieckiem niż emerytowi
bo te dziecko jest przyszłością dla kraju. Każdy jest równy i każdemu
należy się miejsce siedzące w komunikacji miejskiej.

Jestem świadomy, że list zostanie skrytykowany przez niektórych jednak
proszę o kulturalne wyrażanie swoich odczuć”.

Zamieszczę  odpowiedź osiemdziesięciolatki, skierowaną do tego
władcy przestrzeni komunikacyjnej, który dopiero co zaczął pracę, a już
zarobił na emerytury wszystkich emerytów.

„TO NIE CZYNI MNIE ŚMIECIEM CZY BEZUŻYTECZNYM LUDZKIM ODPADEM”. 80-LATKA PISZE LIST DO REDAKCJI

Z wielkim zdziwieniem czytałam wynurzenia młodego człowieka na temat
starszych osób w komunikacji miejskiej.

Najbardziej dziwi stwierdzenie, że Państwa czytelnik nie wie
„skąd u starszych osób pojawił się sposób myślenia, że mają
pierwszeństwo w komunikacji miejskiej”. Jeżeli rzeczywiście
jeździ on często do pracy to wie, że są nawet miejsca uprzywilejowane
dla osób niepełnosprawnych, starszych i matek z dziećmi i każdej z tych
osób należy się szacunek.

To, że w tym roku kończę 80 lat nie czyni mnie śmieciem czy
bezużytecznym ludzkim odpadem.
Pomagam wnuczce z prawnukami, stąd wyjazdy w godzinach szczytu,
dorabiam sobie do emerytury pracą przez internet, dobrze pisze,
jestem obeznana z komputerem i często udzielam się charytatywnie.
Pomimo moich lat nikt nie musi mnie utrzymywać i „zarabiać na moją
emeryturę”.
Poza tym parafrazując pewną reklamę „Dziś sam jestem dziadkiem”.
To dziś nadejdzie szybciej niż Pan sądzi, młody człowieku.

I jeszcze jedno odnoście „zarabiania na moją emeryturę”: póki co nie
zarobił Pan nawet na rok mojego utrzymania, bo dopiero zaczął
przygodę z pracą. Ja za to pracuje cały czas i moje pieniądze zasilają
Pana edukacje szkolną. Głupio wyszło, co nie?

Jagoda

należałoby się zastanowić nad przyczyną tego zjawiska?